به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ محققان آنچه را که بومیان استرالیا مدت‌هاست می‌دانستند، تائید کردند: گیاهان بومی دارای خواص درمانی بسیار خوبی هستند. مطالعات جدید نشان می‌دهد که دو گیاه بومی استرالیا پتانسیل بالایی برای التیام سریع و کارآمد زخم‌ها دارند. این یافته‌ها راه را برای معرفی بیشتر درمان‌های مبتنی بر گیاه در پزشکی و مراقبت‌های بهداشتی هموار می‌کند.
محققان دانشگاه چارلز داروین در استرالیا در دو مطالعه جداگانه خواص درمانی دو گیاه بومی با نام‌های «کالوفیلوم اینوفیلوم» و «تینوسپورا اسمیلاسینا» را به عنوان منابع جایگزین دارویی مورد بررسی قرار دادند.
اولین ایمپلنت مغز کامپیوتر توسط یک محقق ایرانی کاشته شد
کالوفیلوم اینوفیلوم که معمولا در شمال استرالیا به دلیل برگ‌های زیایش شناخته می‌شود، درختی مقاوم است که پرندگان را به خود جذب می‌کند، مقاومت بسیاری بالایی در مقابل توفان دارد و میوه‌ای توپی شکل تولید می‌کند که از آن روغن استخراج می‌کنند. بومی‌های قدیمی استرالیا هسته این میوه را آسیاب و با آب مخلوط می‌کردند تا درد بدن را کاهش دهند.
تینوسپورا اسمیلاسینا که به آن تاک مار هم گفته می‌شود، شبیه به درخت انگور است که بخش‌هایی از آن برای درمان سردرد، روماتیسم و سایر بیماری‌های التهابی و گاهی اوقات نیز از شیره و برگ آن برای درمان زخم‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
به گزارش NewAtlas، الناز ساکی، نویسنده ارشد این مقاله، می‌گوید: این گیاهان منبع غنی از ترکیبات فعال زیستی هستند که هنوز به طور کامل در مورد کاربردهای درمانی آنها کاوش نشده است.
از سوی دیگر، ترمیم زخم فرآیند پیچیده‌ای است که در آن انواع مختلف سلول‌ها با هم کار می‌کنند. برای موثر بودن ترمیم زخم، موادی برای نفوذ به سد پوست و ترمیم آن استفاده می‌شود که عموما به ترکیباتی با وزن مولکولی کوچک یا نانوسیستم‌ها محدود می‌شود. نانوسیستم‌ها را می‌توان به گونه‌ای طراحی کرد که با خارجی‌ترین لایه پوست تعامل داشته باشد. این لایه از پوست در واقع به عنوان مانعی عمل می‌کند تا از ورود مواد به داخل زخم جلوگیری کند. نانوسیستم‌ها معمولا شامل نانوامولسیون با پراکندگی قطرات یک مایع کمتر از ۲۰۰ نانومتر در مایع دیگر می‌شود.
آزمایش خواص گیاهان دارویی
محققان در اولین مطالعه خود روی تولید یک نانوامولسیون موثر و فشرده سرد با استفاده از روغن دانه کالوفیلوم اینوفیلوم (CSO) کار کردند و در آزمایش‌های خود قابلیت‌های ترمیم زخم این ماده را مورد بررسی قرار دادند. در این آزمایش‌ها، با استفاده از روش خراش آزمایشگاهی، لایه‌ای از سلول‌ها را بریدند و تعامل سلول به سلول را در طول زمان بررسی کردند.
آنها دریافتند که سلول‌های تیمار شده با نانوامولسیون حاوی CSO با غلظتی کمتر از ۴ دهم درصد در مدت ۴۸ ساعت به صورت صددرصد بسته شدند. ولی سلول‌های تیمار شده در این مدت تنها ۳۹ درصد بسته شدند. آنها همچنین متوجه شدند که این نانوامولسیون از نظر فیزیکی پایدار است و حتی خواص ضدمیکروبی و آنتی‌اکسیدانی دارد.
محققان دانشگاه چارلز داروین آزمایش اولیه خود را این بار با استفاده از تینوسپورا اسمیلاسینا تکرار کردند. برگ‌های این گیاه را خشک و به صورت پودر ریز آسیاب کردند، با آب مخلوط و آن را صاف کردند. سپس قطرات CSO را در اندازه نانو اضافه کردند و مجددا از روش خراش برای آزمایش توانایی این نانوامولسیون در ترمیم زخم استفاده کردند.
این مطالعه نشان داد که ترکیب این دو ماده در مقایسه با ماده‌ها به تنهایی خواص آنتی‌اکسیدانی و بهبود زخم بالاتری دارد. این ترکیب باعث بسته شدن ۹۰ درصد زخم بعد از ۲۴ ساعت و بسته شدن کامل آن بعد از ۴۸ ساعت شد. این در حالی است که سلول‌های تیمار نشده در ۴۸ ساعت حدود ۷۰ درصد بسته شدند.
ساکی گفت: هر دو نانوامولسیون بهبود یا فعالیتی معادل را برای کاربردهای زیست پزشکی مانند بهبود زخم، اثرات ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی نشان دادند. یافته‌های این مطالعه راه را برای استفاده از راهحل‌های درمانی پایدار و سازگار با محیط زیست هموار می‌کند.
وی افزود: با افزایش تقاضا برای راهکارهای پایدار و سازگار با محیط زیست در صنعت داروسازی، سعی کردم که در این زمینه با بررسی خواص زیست فعال عصاره گیاهان تحقیق کنم. اما هدف بعدی من بررسی پتانسیل این ترکیبات در درمان‌های جدید بیماری‌های مختلف از جمله سرطان، التهاب، مقاومت به دارو و بیماری‌های عفونی است.
الناز ساکی کارشناسی‌اش را در دانشگاه آزاد در رشته میکروبیولوژی خواند و بعد از آن به مالزی مهاجرت کرد و در آنجا کارشناسی ارشدش را در رشته زیست‌فناوری پزشکی گرفت.
سپس به استرالیا مهاجرت کرد و در دانشگاه چارلز داروین دکتری‌اش را در زمینه نانوفناوری گرفت. او هم‌اکنون در این دانشگاه روی سرطان، پاتوفیزیولوژی و زیست‌سلولی تحقیق می‌کند.
انتهای پیام/
نظر شما