حجت‌الاسلام سید حسین خادمیان نوش‌آبادی، مدرس حوزه، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز در پاسخ به این سوال که انتقاد به عملکرد سیاسی و اجتماعی مراجع تقلید چگونه باید باشد که به جایگاه مرجعیت خدشه وارد نشود، اظهار کرد: من معتقدم انتقاد باید در فضاهای علمی صورت گیرد، زیرا ما وقتی نقد را مطرح می‌کنیم باید حتما در لایه‌های شناخت و احاطه علمی باشد که در سطح عمومی امکان پذیر نیست، زیرا سطح علمی افراد جامعه متفاوت است و معمولا جامعه نگاه علمی به مسائل ندارد بلکه یک نگاه خاص احساسی و هیجانی داشته و معمولا احزاب و گروه‌های سیاسی نیز روند متفاوتی به این طور مسائل می‌دهند.

حجت الاسلام خادمیان ادامه داد: پس از آن باید سلسله مراتب نیز رعایت شود، به این معنی که مثلا من اگر می‌خواهم یک پزشک را نقد کنم در ابتدا باید خودم تاحدودی به مسائل پزشکی اشراف داشته باشم و در حدی هم معلوماتم باشد که یک پزشک را نقد و تحلیل کنم.

سخنران مذهبی با اشاره به این مطلب که در جامعه امروز ما خیلی صریح یک بحث احساسی را مطرح کردند که نقد و انتقاد سازنده است، ادامه داد: مسلما این درست است اما اینکه در کجا و چه وقت و توسط چه کسی و در چه موضوعی مطرح شود بیشتر اهمیت دارد، لذا این گونه نباشد که ما بدون رعایت سلسله مراتب هرطوری که بخواهیم انتقاد را مطرح کنیم.

وی اذعان کرد: اما مسئله‌ای مطرح می‌شود این است که آیا ما نسبت به شخصیت‌های دینی، فقاهی و مراجع تقلید حق داریم انتقاد کنیم که به طور حتم می‌توانیم، اما در باب این موضوع یک بحثی وجود دارد به عنوان نصیحه الائمه که ذیل آن ما می‌توانیم مرجع تقلید و حتی شخصیتی که در رتبه رهبری است را نصیحت کنیم.

حجت الاسلام خادمیان با بیان این مطلب که در مباحث روایی و فقهی ما این بحث وجود دارد و جایگاه نصیحت مشخص است، بیان کرد: ابتدا باید بدانیم که در این مسئله خود شخص غافل بوده، نکته بعدی این است که مراتب رعایت شود، امام حسن عسگری علیه السلام فرمودند: کسی که در خفا برادر دینی خود را نصیحت می‌کند او را زینت داده و کسی که علنی نصیحت می‌کند او را مفتضح کرده است.

وی با بیان اینکه ما اگر انتقاد را صریح و در فضای عمومی مطرح کنیم خلاف رویه بزرگان دین عمل کردیم، افزود: یکی از آداب تربیت در اسلام نوشتن نامه است که بزرگان و ائمه معصومین به کرات این کار را انجام داده‌اند، من خودم بارها مباحثی را در قالب نامه خدمت مقام معظم رهبری و مراجع تقلید ارسال کرده‌ام که متوجه شدم برخی مواقع من اشتباه کرده و روشن شده‌ام و در برخی موارد هم موضوع مرتفع شده است.

کارشناس حوزوی تصریح کرد: موضوع بعدی این است که باید دید مطرح کردن نصیحت خالصانه است یا فرد از دید سیاسی و جناحی و همچنین حب و بغض شخصی می‌خواهد یک مرجع تقلیدی را که در سنین خاصی با یک پشتوانه علمی و فقاهتی قرار دارد، تخریب کند و به عنون مثال ما به مسئولی تذکر می‌دهیم که شاید با او هم مرام و مسلک نیستیم و یا مقلد او نبوده و خط فکریمان با ایشان متفاوت است، اما باید دید پشت این موضوع اغراض شخصی وجود دارد و یا واقعا به جهت خلوص دینی و وظیفه شرعی است.

حجت الاسلام خادمیان با ذکر این مطلب که انتقاد در کشور ما نیاز به فرهنگ سازی دارد، اظهار کرد: ما نمی‌گوئیم نباید نقد باشد ولی به طور حتم باید در جوامع علمی صورت گیرد، اما مسئله انتقاد و امر به معروف و نهی از منکر هیچ اشکالی ندارد، زیرا طلبه‌ها به همین مرجع سر کلاس درس انتقاد می‌کنند زیرا آنجا جای نقد  وانتقاد و اشکال است و محیطی علمی است، اما اگر علنی باشد او را تخریب کرده‌اند و بهانه به دست معاندان داده‌اند.

انتهای پیام/