به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ تیم فرید (Tim Friede) یک مرد ۵۷ ساله است که در یک ماموریت ۱۸ ساله بیش از ۲۰۰ نیش مار و بیش از ۷۰۰ تزریق زهر مار را که برخی از آنها کشنده‌ترین در جهان هستند، تحمل کرده است. این مارها مثل مامبا، کبرا، تایپان و کریت سالانه تا ۱۴۰ هزار نفر را می‌کشند و در برخی موارد زهرشان باعث قطع عضو یا معلولیت دائمی می‌شود.

او نخستین بار در سال ۲۰۰۱ اجازه داد که توسط یک مار گزیده شود. چاو با کبراهای سمی شروع کرد، زیرا آنها خطرناک هستند و البته به این دلیل که این نوع مارها در آن زمان در دسترسش بودند.

او می‌گوید: چند نیش اول واقعاً دیوانه‌وار بودند. مثل نیش زنبور، ولی هزاران بار دردناک‌تر. منظورم این است که می‌توانید سطوحی از اضطراب داشته باشید که از سقف عبور می‌کند.

فرید از زمانی که به یاد می‌آورد مجذوب مارها بوده است. او در ویسکانسین بزرگ شده و مارهای بند جورابی را شکار می‌کرد.

در بزرگسالی، وسواس او به مارهای سمی - و آسیبی که آنها به مردم در سراسر جهان وارد می‌کنند - تبدیل به راهی برای درمان گزیدگی شد. او احساس می‌کرد که چشمگیرترین راه برای افزایش آگاهی در مورد این موضوع این است که به خودش اجازه دهد بارها گزیده شود.

با این حال، او اذعان می‌کند: این مسیر مسیر سختی است. من را بعد از ۲ گزش کبرا در بخش مراقبت‌های ویژه بستری کردند و چهار روز در کما بودم.

فرید بهبود یافت و با گذشت زمان، سعی کرد که بیشتر مراقب‌ خودش باشد. او تخمین می‌زند که تا به امروز، حدود ۲۰۰ بار با میل خود توسط انواع مارهای سمی گزیده شده است.

این مارها ممکن است خطرناک باشند، اما او اغلب آنها را آسان‌تر از انسان‌ها درک می‌کرده است. او می‌گوید: آنها می‌خواهند مرا بکشند، اما من می‌خواهم زنده بمانم.

انگیزه فرید این است که ببیند آیا می‌تواند در برابر این گرداب سموم مصونیت ایجاد کند - تا بدنش بتواند نقشه راهی برای ساخت نوع گسترده‌ای از پادزهر فراهم کند. محققان می‌گویند که آنها دقیقاً به لطف آنتی‌بادی‌هایی که فرید در طول تقریباً یک ربع قرن خود-زهری ایجاد کرده است، این کار را انجام داده‌ است.

مارهای سمی؛ یک مشکل بهداشت جهانی

طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، هر ساله گزش مارهای سمی ده‌ها هزار نفر را در سراسر جهان می‌کشد و چند صد هزار نفر دیگر را برای همیشه ناتوان می‌کند. استوارت آینزورث، زیست‌شناس مولکولی در دانشگاه لیورپول که در مورد گزش مار، پادزهرها و نقشی که آنتی‌بادی‌ها می‌توانند در کمک به ایجاد پادزهرهای قوی‌تر ایفا کنند، مطالعه می‌کند، می‌گوید: بنابراین، آنها ممکن است یک عضو را از دست بدهند، ممکن است عملکرد یک عضو را از دست بدهند، ممکن است در نهایت مجبور به جراحی‌های بزرگ، پیوند پوست و از این قبیل موارد شوند.

خطرات خاص سلامتی بسته به منطقه جهان و انواع مارهای موجود در آنجا متفاوت است. به عنوان مثال، در پاپوآ گینه نو، بیشتر مارها زهر نوروتوکسیک تولید می‌کنند. بزرگ‌ترین خطر برای افرادی که توسط این مارها گزیده می‌شوند فلج است، که می‌تواند مانع از کنترل راه هوایی و تنفس آنها شود و آنها در نتیجه خفه می‌شوند و می‌میرند.

سایر سموم می‌توانند بر خون تأثیر بگذارند و باعث لخته شدن خون و اساساً منجر به گیر افتادن لخته در رگ‌های قلب و ایجاد حمله قلبی شود. برخی از سموم باعث درد شدید می‌شوند در حالی که برخی دیگر اصلاً دردی ایجاد نمی‌کنند.

چنین تنوعی در شکل و عملکرد زهر دلیل بزرگی است که چرا ایجاد یک پادزهر جهانی گسترده چنین چالشی بوده است.

برای دهه‌ها، پادزهرها از آنتی‌بادی‌های تولید شده توسط حیواناتی مانند اسب که بارها مقدار کمی زهر به آنها تزریق شده است، به دست می‌آمدند. تولید آنها به طور قابل توجهی بهبود یافته است، اما جیکوب گلانویل، مدیرعامل شرکت بیوتکنولوژی Centivax، به دنبال رویکردی متفاوت بود.

چند سال پیش، پس از کار روی مشکل توسعه یک واکسن جهانی آنفولانزا، او شروع به فکر کردن در مورد چگونگی ایجاد یک پادزهر جهانی کرد که بتواند زهر همه مارهای سمی را خنثی کند. گلانویل می‌خواست یک جایگاه مولکولی مشترک در چندین سم سمی از گونه‌های مختلف مار پیدا کند که بتواند آن را هدف قرار دهد.

گلانویل به جای استفاده از اسب، تصور کرد که فردی که بارها در معرض سموم مختلف قرار گرفته است، ممکن است آنتی‌بادی‌های انسانی داشته باشد که بتوانند چنین جایگاهی را برای تداخل با سموم هدف قرار دهند. که در نهایت تیم فرید را پیدا کرد.

فرید به یاد می‌آورد که گلنویل به او گفت: تو همان کسی هستی که دنبالش می‌گردم. ما به خون تو نیاز داریم. ما به پادتن‌های تو نیاز داریم. و فرید پذیرفت.

جهان در حال اتمام پادزهر حیاتی مارگزیدگی است

گلانویل می‌گوید: اگر کسی توانسته باشد مشکل متمرکز کردن سیستم ایمنی را حل کند، همین فرد است، با این تحریک مکرر با این همه مار.

به محض اینکه فرید موافقت کرد که در این تحقیق شرکت کند، گلانویل خون او را برای یافتن حافظه ایمنی‌اش اسکن کرد. او در میان انبوه آنتی‌بادی‌ها به دنبال آنتی‌بادی‌هایی گشت که نوروتوکسین‌های چندین مار را خنثی می‌کردند.

گلانویل می‌گوید: و ما آنتی‌بادی فوق‌العاده‌ای را پیدا کردیم که توانایی بسیار قابل توجهی برای اتصال درست به محل حفاظت‌شده‌ای که نوروتوکسین برای ایجاد فلج استفاده می‌کند، داشت.

این آنتی‌بادی موش‌ها را در برابر پنج مار - مامبای سیاه و ترکیبی از کبراها - محافظت کامل کرد. بنابراین گلانویل و همکارانش برای سنجش علاقه خود به انتشار این تحقیق، مقاله‌ای در مجله Cell نوشتند.

آنها یک مولکول کوچک به نام «وارسپلادیب» اضافه کردند که قبلاً نشان داده شده بود در برابر برخی از زهرها مؤثر است. گلانویل می‌گوید: و ناگهان برخی از گونه‌های دیگر، برخی کاملاً و برخی جزئی، پوشش داده شدند.

این تیم همچنین به خون فرید بازگشت و یک آنتی‌بادی دوم با اثر گسترده پیدا کرد. گلانویل می‌گوید: و بنابراین ما آن را اضافه کردیم و آن زمانی بود که ناگهان این محافظت منسجم را که در سراسر این پنل بزرگ اتفاق می‌افتاد، دیدیم.

این کوکتل از سه جزء، محافظت کامل در برابر ۱۳ گونه و محافظت جزئی در برابر ۶ گونه دیگر را به موش‌ها ارائه داد که نمایانگر مجموعه‌ای از مارهای سمی متنوع ژنتیکی از آسیا، آفریقا، استرالیا، آمریکای شمالی و موارد دیگر هستند.

تیم Centivax می‌گوید مراحل بعدی آنها شامل آزمایش ترکیب جدید روی سگ‌هایی است که در استرالیا توسط مارهای سمی گزیده شده‌اند. و همچنان که آنها به توسعه پادزهر خود برای طیف وسیع‌تری از مارها ادامه می‌دهند، قصد دارند افعی‌ها را نیز در این پروژه بگنجانند.

گلانویل امیدوار است که از خیرین یا بنیادها برای تأمین هزینه‌های مطالعات بالینی و تولید کمک بگیرد تا پادزهر حاصل در سطح جهانی مقرون به صرفه شود. او تخمین می‌زند که بازاری به ارزش ۶۰۰ میلیون دلار در سال وجود دارد، اما در حال حاضر این بازار بین چند ده پادزهر تقسیم شده است.

برای تیم فرید، که اکنون مدیر بخش خزنده‌شناسی در سنتیواکس است، مسئله کمک به افرادی است که در سراسر جهان تحت تأثیر گزش مارهای سمی قرار گرفته‌اند. وقتی شنید که آنتی‌بادی‌های او به ایجاد این کوکتل پادزهر جدید کمک کرده‌اند، می‌گوید که خوشحال شده است.

او می‌گوید: باورم نمی‌شد. واقعاً باورم نمی‌شد. می‌دانم که دارم کاری برای بشریت انجام می‌دهم و به علم خدمت می‌کنم.

انتهای پیام/